در روایت آمده است که امیرالمؤمنین (ع) مى‏فرماید: من و فاطمه خدمت رسول خدا (ص) بودیم و دیدیم که حضرت به شدت گریه مى‏کند. علت را سؤال نمودیم، حضرت فرمودند: شبى که مرا به معراج بردند نمونه‏هایى از اهل عذاب را به من نشان دادند و گریه من به خاطر آن چیزهایى است که مشاهده کردم. از جمله زنانى از امتم را دیدم که در عذاب هستند و سپس به ذکر موارد پرداختند تا رسیدند به اینجا که فرمودند: وَ رأیتُ امرأةً مُعَلَقة بشعرِها یُغلى‏ دِماغُ رَأسها زنى را دیدم که به موهایش آویزان در آتش است و مغز سرش مى‏جوشد. سپس به ذکر علت این عذاب‏ها پرداخت و در مورد یاد شده فرمودند: «این زنى از امت من بوده که در دنیا موى خودش را از نامحرم نمى‏پوشاند»،(1).

گفتنى است که این درباره زنى است که عمداً و از روى آگاهى موى سرش را به نامحرم نشان بدهد اما اگر زنى در اثر ندانستن و یا اشتباهاً مویش در معرض دید نامحرم قرار گرفت، مشمول این روایت نمى‏باشد. هم‏چنین درباره مردى که عمداً و با آگاهى به سایر بدن زن نگاه کند، چنانچه بدون توبه بمیرد در روایات وعده عذاب شدید داده شده است.

از پیامبر خدا (ص) نقل شده «هر که چشم خود را از حرام پر کند (یعنى به زن نامحرم نگاه مستمر داشته باشد که لذت ببرد نه نگاه گذرا) خداوند در روز قیامت چشم او را از آتش پر گرداند مگر این که توبه کند و از عمل خود دست بردارد»،(2).

پى‏نوشت‏

(1) (بحارالانوار، ج 8، ص 309)

(2) (میزان الحکمه، ج 13، ص 6323، ح 20280)